รู้จริง ทำจริง เข้าใจจริง เป็นคำพูดที่ก้องสะท้อนในใจเสมอ สำหรับการทำงานด้านความมั่นคงทางอาหาร ใช่เพียงการพร่ำเพ้อ หรือคิดฝันสร้างสรรค์สิ่งใดใหม่เลย เพียงแต่เป็นการเก็บเล็กผสมน้อย ค่อยลงมือทำ และดื่มด่ำกับความสำเร็จที่เกิดขึ้นครับ
เช้านี้เก็บผักเก็บไม้ในสวนเล็กๆน้อยๆมาขายหน้าบ้าน(เลื่อนตำแหน่งให้แม่ เป็น ผู้จัดการตูบกาดอีกตำแหน่งหนึ่ง) แกเป็นคนชอบขายของครับ ผมเลยคิดว่าน่าจะได้แนวคิดทุนนิยมจากแก เพราะโลกนี้ต้องหมุนด้วยเงินตรา แต่หากปิดบ้านไม่เล่นโซเชียล ไม่ขับรถ ไม่สนทนากับผู้คนอยู่แต่ในมุมของตนเอง ก็ใช่เรื่องยากที่จะอยู่แบบพออยู่พอกินแบบสุดโต่ง แต่หากยึดหลักการปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง และยึดหัวใจของหลักการนี้ได้ ต้องจัดการเรื่องเงิน(ทุน) ให้ได้เสียก่อนแล้วทุกอย่างก็จะดีตามมา
ผมตีความหลักปรัชญาในมุมนี้ และผมเชื่อว่านี่แหละทำให้เราอยู่ได้แม้จะเป็นเสรีนิยม ทุนนิยม หรืออนุรักษ์นิยม ว่าไปแล้วผักหลังบ้านเก็บขายวันหนึ่งก็ได้ไม่กี่ร้อยครับ แต่ผมคิดว่าเรามีตลาดหลายทาง ขายสด แปรรูป และขาย Know-how จริงแล้วก็ต้องบอกว่าผมได้รับอานิสงฆ์จากเฟสบุ๊คนี้แหละครับที่เหมือนได้นำ งานของตัวเองไปออกให้พี่ๆ น้องๆ ที่เคารพรัก ได้เห็นถึงมุมมองที่อาจเป็นประโยชน์และมักได้ไปแลกเปลี่ยนเรียนรู้ในหลาก หลายที่ แต่ก็ถือว่าไปไกลเท่าที่ความสำเร็จเกิดขึ้น ณ ตอนนี้ครับ
ถึงวันนี้ผมยังมุ่งมั่นที่จะผลิตผักกินเอง ผลิตเหมือนที่เรากิน ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข สร้างความมั่นคงทางอาหาร เหมือนคุณโจน จันใด ผมไม่เคยเจอแกนนะครับ แต่ผมเชื่อว่าการสร้างความมั่นคงนอกจากจะเป็นการเก็บสะสมเมล็ดแล้ว การมอบวิญญาณแก่พืชด้วยการปลูกเป็นการสร้างความมั่นคงที่ยังยืนมากกว่า (นฤเทพ พรหมเทศน์ : 3 ตุลาคม 2557)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น