the voice 25.2.58 ราวกับครุ่นคิดในนิยามของมหาวิทยาลัย

ราวกับครุ่นคิดในนิยามของมหาวิทยาลัย

มหาวิทยาลัย ไม่ใช่เพียงตลาดวิชาการ ที่จะทำให้ผู้คนตื่นรู้แต่เพียงเท่านั้น ในอดีต มหาวิทยาลัย ยังเป็นแหล่งบ่มเพาะ หน่อเนื้อของสังคม ที่จะเติบโต รับใช้ ให้ประโยชน์ สร้างคุณค่า เสมือนการบ่มเพาะคนดี ในสาขา แขนงต่างๆ

ยุคสมัยของคนดี ค่อยจบลง ด้วยการเข้ารุกไล่ของอุตสาหกรรม ตลาดที่ต้องการคนเก่ง กำลังขยายตัวออกอย่างกว้างขวาง แขนงวิชาที่หลากหลายเริ่มเปิดตัว รับใช้สังคมอุตสาหกรรม ละเลยชนบท ห่างไกลจากพื้นที่เกิดของผู้คน กระจุกอยู่ในบางมุมของเมือง ของโลก

เมื่อลมเริ่มเปลี่ยนทิศอีกครั้งหนึ่ง สังคมอุตสาหกรรม ตอบสนองผู้บริโภค(ชนบท) ซึ่งนับวันลดตัวลง มีแต่ผู้ผลิต มีแต่แรงงาน เหลือเพียงคนแก่ ที่โรยราลงทุกวัน สิ่งเหล่านี้ไม่อาจพาให้สังคมเดียว สังคมอุตสาหกรรมเดินต่อไปได้ การคืนคนดี จึงค่อยกลับคืนมา

"คนเก่ง+คนดี" หลายมหาวิทยาลัยเริ่มนำคุณค่าเหล่านี้กลับคืนมา ผลิตคนเก่งที่รู้คุณค่ารับใช้สังคม มากขึ้น อุตสาหกรรม ก็เริ่มปรับตัว(และกำลังเกิดขึ้นเรื่อยๆ) พาให้นึกถึงนิยาของการสร้างคุณค่าของมหาวิทยาลัย ที่ต้องเน้นการสร้างคน มากกว่าผลิตเพียง "บัณฑิต" ที่กล่าวมานี้หลายมหาวิทยาลัยเริ่มเดินทางในแนวคิดนี้ เพราะบัณฑิตที่จบมา หากมีเพียงปัญญา ก็ไม่สามารถเอาชีวิตรอดในสังคมได้ หากขาดซึ่ง ความดี

คุณค่าของมหาวิทยาลัย ที่เน้นการสร้างคน กำลังจะกลับคืนมา การสร้างบัณฑิต เป็นเพียง ส่วนหนึ่งของภาระกิจเท่านั้น แต่เหนือสิ่งอื่นใด การสร้างคน เป็นสิ่งจำเป็นมาก และจะมากขึ้นเรื่อยๆในสังคม ศตวรรษที่ 21 ที่กำลังรุกไล่เข้ามาอย่างน่ากลัว ...

the diary 4.2.58 สวนผักหวาน สานฝัน

the diary 4.2.58 สวนผักหวาน สานฝัน

วันนี้อาจะยังไม่ใช่วันของเราครับ แต่ก็บ่มเพาะ เตรียมการเพื่อวันข้างหน้า เกษตกรรมเป็น unit หนึ่งที่ผมเลือกไว้ เมื่อคืนทบทวนตนเองในรอบเดือนแรกพบว่ายังช้าในเรื่องการลงทุน(ปัญญา) ตอนนี้ต้องมุเรื่องเรียนให้ success เสียก่อนเพราะโอกาสหลายครั้งที่เข้ามา พลาดเพราะการไม่มีวุฒิ การศึกษาแบบมาตรฐานสากล พร้อมกับการไม่มีเวลาเพื่อทุ่มเทกับงานได้อย่างเต็มที่

การเรียนไปด้วยทำงานไปด้วย ในยุคปัจจุบันค่อนข้างวางตัวได้ลำบากมากครับ(สำหรับผมนะ) เพราะต้องทุ่มเทจริงจังมากว่าแต่ก่อนเยอะมาก หลายงานที่อยากทำ เตรียมทำ จึงเป็นแค่การเตรียมตัวไปก่อน เช่นวันนี้ครับผมเอารูปของระบบน้ำที่วางไว้ แบบเคลื่อนที่มาให้ยล วางแผนว่าจะขยายแบบนี้ไปในอีก 2 แปลงที่เตรียมการไว้ และเริ่มให้น้ำผักหวานบ้านเพื่อขาย

ในอีกหลายธุรกิจที่คิดไว้ก็ชะลอไว้ก่อน หลังกลางปีค่อยว่ากัน เพราะสิ่งที่ผมเรียนก็เป็นสายที่สนุกไม่แพ้กันก็คืองานด้านไอที (ผมสนใจงานเกษตร-สังคม-ธุรกิจ-IT) ที่มีฐานทุนเดิมตั้งแต่เด็กๆ พอกลางปีไปคงเกิดโปรเจคที่เป็นชิ้นเป็นอันเสียทีครับ ที่จะทำงาน

ปล.ตอนนี้ผมกำลังพัฒนาโปรเจคการสอน "ฟ้อนดาบ - ฟ้อนเจิง" หรือ "เจิง อาวุธ" สำหรับใครที่อยู่ในเมืองลำพูน สนใจอยากเรียนติดตามกันนะครับ

the dialog "คุณ" อยู่จุดไหนในโลกของคุณ 4.2.58

the dialog "คุณ" อยู่จุดไหนในโลกของคุณ 4.2.58

ดูเป็นเรื่องเป็นราวพอสมควรครับ สำหรับช่วงนี้ในการเขียนบทความของผม การสร้าง content แต่ละครั้งเริ่มคำนึงขึ้น บางครั้งเรียกว่าคำนึงอย่างบ้าคลั่ง จนไม่ได้ออกงานเขียนเลยก็ว่าได้ ทางหนึ่งอาจเพราะการไม่ค่อยไว้ใจในเฟสบุ๊ค ที่หาก post มากไปก็รก ไม่มีสัก post ก็ดูหายหน้าไป เยอะมากไม่มี ไม่คมก็ไม่ได้ แต่ยังไงผมก็ให้เครดิตว่า facebook กำลังเป็นมากกว่า โปรแกรม หรือ website เพื่อการพบเพื่อนเก่า สังสรรค์เฮฮา คุยเอามัน หรือเอาไว้ฆ่าเวลา อย่างแต่ก่อน

เพราะเมื่อไม่นานมานี้(2557) ผมจะเป็นข่าวแว๊บๆว่า facebook เริ่มเน้นการระบุตัวตนมากขึ้น ให้คนที่อยู่ในโลกอินเตอร์เน็ท เป็นคนในโลกของความเป็นจริง ปิดจุดอ่อนของการเป็นเพียงเว็บไซท์ สร้างความสุข แต่ไม่เกิดรายการอีกต่อไป และล้ำไปกว่านั้นคือการมองโลกเสมือนี่จะให้สมาชิกเฟสบุ๊คมีตัวตนในโลกเสมือน(ราวกับในหนังก็ไม่ปานครับ) อีกแห่งหนึ่ง ดูแล้วก้าวปัจจุบันที่เริ่มอิ่มตัวและกำลังมองหาก้าวใหม่ๆ ที่ทำให้คนใช้ หรือเกิดธุระกิจของ facebook เป็นอีกสัญญาณหนึ่งที่ส่งให้เห็นว่า ไม่ว่าใครก็ตาม ทำอะไรก็ตาม จำเป็นอย่างยิ่งต้องรู้จุดยืนของเรา เราอยู่ตรงไหนในธรุกิจนั้น เราอยู่ตรงไหนในกิจกรรมนั้น และเรากำลังจะก้าวไปทางใด

พาให้คิดถึงตัวเองเช่นกันครับ ว่าช่วงที่ผ่านมาที่บอกว่าตะบี้ตะบัน post หรือ อยากเขียนก็ลงมือเขียน สร้าง content หรือมุ่งหา context ที่เหมาะสมสำหรับเนื้อหาของเรา หรือสร้างเนื้อหาให้เหมาะสม มันดูเลื่อนลอย แต่ใจผมก็ยัง ปฏิพัทธ์ ต่อการเขียน การสร้างทักษะในการเขียนเพื่อยกระดับตัวตน จากจุดที่ผมยื่นอยู่อย่างไม่เสื่อมคลาย the dialog จึงเสมือนเป็นอีกช่องทางหนึ่งในการสื่อถึงห้วงความคิดที่ตกค้าง และเรียบเรียบเป็นเรื่องเล่าแนวจริงจังเพื่อแชร์สิ่งที่มีอยู่ครับ

ถึงจุดนี้เพื่อนๆพอนึกขึ้นได้บ้างไหมครับว่าเพื่อนๆ อยู่จุดไหนในชีวิต อยู่จุดไหนในโลกของตนเอง 

"คุณ" อยู่จุดไหนในโลกของคุณ 

the diary 3.2.58 คุณเห็นอะไร

the diary 3.2.58 คุณเห็นอะไร


ภายใต้การทำงานภาคเกษตร อาจเป็นเกษตรยามว่าง เกษตรสร้างภาพ สร้างเพื่อให้เกิดแรงบันดาลใจ หลายคนก็สะท้อนชื่นชนแนวคิดในการทำสวน หรือการกลับมาปักหลักที่บ้านของผม และอีกหลายคนเช่นกันที่เป็นห่วงเรื่องการทำงาน การสร้างรายการที่เกิดขึ้น

ที่เห็นนี้คือต้นเงาะครับ น่าจะเป็นต้นไม้ชุดแรกๆที่ผมนำเข้ามาปลูกในสวนแห่งนี้ สวนที่มีแต่ลำไย และถูกลมหลวง(ลมพายุใหญ่) พัดเอาต้นลำไยเก่าอายุ 30-40 ปี ทิ้งไป บ้างก็เหลือตอ บ้างก็ปลูกใหม่ พ่อผมรับช่วงต่อรับจึงพยายามทำแบบที่อยากทำ .... ผมก็เช่นกัน


การปลูกต้นไม้ใช้เวลานานมากครับกว่าจะได้ผลิต ยิ่งในหนทางที่มีคนเดินด้วยน้อย เหลียวไปทางไหนมองหาประสบการณ์ได้ยากที่จะเอามาประยุกต์ใช้กับเรา โชคดีที่สมัยนี้ยังมีสังคมออนไลน์(Socail community) ที่ได้เรียนรู้ผ่านตัวอักษรทำให้ผมได้พัฒนา สื่อสาร และสร้างความรู้ได้เป็นอย่างดี

ความตั้งใจในการกลับมาทำสวน สิ่งที่มากกว่านั้นคือการสร้างที่อยู่ ที่กิน ที่มีชีวิต และที่จบชีวิต(เจริญมรณานุสติ) การอยู่อย่างมีคุณค่า และการจากไปอย่างเป็นที่จดจำ แต่แน่นอนครับมันยากมาก จนบางครั้งก็ไม่แน่ใจว่าเราจะไปถึงไหม แต่อย่างน้อยที่สุด ผมได้ลงมือทำ ลงมือพิมพ์ ลงมือปลูก และได้ยลยิน ผลิตผลเหล่านี้

ปล.วันก่อนขอบคุณเพื่อจ๊อป นักจัดสวนจาก รพ.ลำพูน มากครับที่มาให้แง่คิดเรื่องการจัดการระบบน้ำในสวน วันนี้เลยใช้วัสดุที่มี ทำระบบน้ำอย่างประหยัด พรุ่งนี้จะแชร์ต่อแล้วกันครับ