ก็ยังดี

 #ก้าวร้อยก้าว

ก็ยังดี 

ช่วงนี้ ก็มีเรื่องหนึ่งในชีวิตที่ว้าวุ่น ตามประสาก็คือเรื่องลูกชาย ช่วงนี้ของชีวิตเขา มีกีฬาสี ที่แต่ละปีก็จะมีเรื่องบนจากผู้ปกครองว่าเด็กกลับดึก เด็กหนี เด็กหาย สมัยเราก็ทำนองนั้น คือไปบ้านเพื่อน ไปทำงาน แต่ก็ไม่ได้ไปทุกวัน ไปแค่ช่วงใกล้ๆวันงาน แต่เด็กสมัยนี้ ข้มข้นกว่ามาก หรือไม่พอมาเป็นผู้ประสบภัยจึงรู้สึกว่า แม้เพียงเล็กน้อยของเขา แต่มันดูหนักหนาสำหรับเรากันนะ 

ด้วยความที่ผมเลี้ยงลูกแบบให้เขารับผิดชอบ เติบโต และพึ่งตนเองได้ จนบางทีก็รู้สึกกริ่นเกรงว่า เขาจะระเริงผยอง คะนองใจ ทำอะไรโดยไม่คิดให้รอบคอบ ซึ่งเป็นคุณสมบัติเด่นของวัยรุ่น แต่กระนั้นผมก็ยังไว้วางใจปล่อยให้เขาได้เติบโตและเรียนรู้ ซึ่งหลายครั้งก็ทำให้ผู้พ่อเจ็บปวดใจกลับมา ด้วยเหตุที่การเรียนรู้ของเขา มาพร้อมความเศร้าใจของเรา 

แต่กระนั้น ก็ยังดีที่เขาได้เติบโต ได้รับผิดชอบในตนเองเพิ่มมากขึ้น 

ทุกวันนี้แม้จะไม่ได้คุยกันมาก ตามประสบวัยรุ่นชาย ก็ประมาณนั้นเพราะสมัยก่อน แม่ผมโทรหาก็แถบจะเคี้ยงโทรศัพท์ทิ้ง ดีที่สมัยนั้นเป็น 3310 ถ้าเป็นสมัยนี้ไม่ไหวแพงจัด แต่กระนั้นพอเติบโตแล้วเราจึงค่อยๆรู้รส คุณค่าของความรัก สิ่งเหล่านี้ คงต้องใช้เวลาสักครู่ขณะ จะใหญ่หรือเล็ก ก็ตามนั้น ไม่ได้อะไรยังไงกับมัน 

การทักทายบ้าง โทรหาบาง รับบ้าง ไม่รับบ้าง ก็ยังดี กว่าขาดหายไป การคุยบ้าง ได้ยินเสียงบาง ตอบกลับบ้าง ก็ยังดีกว่าทิ้งขาดไป ทำให้ชีวิตเป็นธรรม เรียนรู้เลิกเติบโตไปกับเขา สร้างวินัยให้ตนเอง

ในความพ่อ บางเรื่อง บางข้อผมก็ยอมรับว่าขาดตกบกพร่อง บางเรื่องบางอย่าง ผมก็ทำได้ดี แต่บางครั้งบางที ความดีของผม ก็อาจไม่ดีของเขา หรือ ไม่ดีในใจเขา ซึ่งก็คงต้องเราขอให้ รู้ตัว รับรู้ หรือ รอวันเวลาที่จะคลี่คลาย เฉย ออกมา 

รับผิดชอบ รอบคอบ มีวินัย มีบ้างก็ยังดี ^-^

22 พย 67