ดูเป็นเรื่องเป็นราวพอสมควรครับ สำหรับช่วงนี้ในการเขียนบทความของผม การสร้าง content แต่ละครั้งเริ่มคำนึงขึ้น บางครั้งเรียกว่าคำนึงอย่างบ้าคลั่ง จนไม่ได้ออกงานเขียนเลยก็ว่าได้ ทางหนึ่งอาจเพราะการไม่ค่อยไว้ใจในเฟสบุ๊ค ที่หาก post มากไปก็รก ไม่มีสัก post ก็ดูหายหน้าไป เยอะมากไม่มี ไม่คมก็ไม่ได้ แต่ยังไงผมก็ให้เครดิตว่า facebook กำลังเป็นมากกว่า โปรแกรม หรือ website เพื่อการพบเพื่อนเก่า สังสรรค์เฮฮา คุยเอามัน หรือเอาไว้ฆ่าเวลา อย่างแต่ก่อน
เพราะเมื่อไม่นานมานี้(2557) ผมจะเป็นข่าวแว๊บๆว่า facebook เริ่มเน้นการระบุตัวตนมากขึ้น ให้คนที่อยู่ในโลกอินเตอร์เน็ท เป็นคนในโลกของความเป็นจริง ปิดจุดอ่อนของการเป็นเพียงเว็บไซท์ สร้างความสุข แต่ไม่เกิดรายการอีกต่อไป และล้ำไปกว่านั้นคือการมองโลกเสมือนี่จะให้สมาชิกเฟสบุ๊คมีตัวตนในโลกเสมือน(ราวกับในหนังก็ไม่ปานครับ) อีกแห่งหนึ่ง ดูแล้วก้าวปัจจุบันที่เริ่มอิ่มตัวและกำลังมองหาก้าวใหม่ๆ ที่ทำให้คนใช้ หรือเกิดธุระกิจของ facebook เป็นอีกสัญญาณหนึ่งที่ส่งให้เห็นว่า ไม่ว่าใครก็ตาม ทำอะไรก็ตาม จำเป็นอย่างยิ่งต้องรู้จุดยืนของเรา เราอยู่ตรงไหนในธรุกิจนั้น เราอยู่ตรงไหนในกิจกรรมนั้น และเรากำลังจะก้าวไปทางใด
พาให้คิดถึงตัวเองเช่นกันครับ ว่าช่วงที่ผ่านมาที่บอกว่าตะบี้ตะบัน post หรือ อยากเขียนก็ลงมือเขียน สร้าง content หรือมุ่งหา context ที่เหมาะสมสำหรับเนื้อหาของเรา หรือสร้างเนื้อหาให้เหมาะสม มันดูเลื่อนลอย แต่ใจผมก็ยัง ปฏิพัทธ์ ต่อการเขียน การสร้างทักษะในการเขียนเพื่อยกระดับตัวตน จากจุดที่ผมยื่นอยู่อย่างไม่เสื่อมคลาย the dialog จึงเสมือนเป็นอีกช่องทางหนึ่งในการสื่อถึงห้วงความคิดที่ตกค้าง และเรียบเรียบเป็นเรื่องเล่าแนวจริงจังเพื่อแชร์สิ่งที่มีอยู่ครับ
ถึงจุดนี้เพื่อนๆพอนึกขึ้นได้บ้างไหมครับว่าเพื่อนๆ อยู่จุดไหนในชีวิต อยู่จุดไหนในโลกของตนเอง
"คุณ" อยู่จุดไหนในโลกของคุณ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น