มีพี่ๆหลายคนชอบแนะนำแบบกำปั้นทุบดินเมื่อผมพูดเสมอกว่า อยากเป็นนักเขียน "งั้นอยากเขียนก็เขียนเลย...." นั่นซะนะ ผมจึงเริ่มลงมือเขียน เขียนแบบอยากเขียน และเริ่มไม่อยากเขียน ไม่ใช่เพราะไม่อยากเขียน แต่เพราะกลัวว่าเขียนไปแล้วเขียนเพื่อใคร อย่างไร
คำถามที่วิ่งวนใจใจเสมอ การทำอะไรสักอย่างสักชิ้น ต้องคำนึงถืงเรื่องนี้ด้วย เสมือนหลักการตลาดที่จะต้องมองกลุ่มเป้าหมาย(customer) หรือไม่ก็ต้องดูคุณค่า(Value) ของผลิตภัณฑ์ที่เขาเองพึงจะได้รับ ผมเองก็เป็นคนหนึ่งที่เชื่อมั่น ขนาดว่า ศรัทธา ในหลักการตลาดก็ว่าได้ครับ
สาเหตุหนึ่งอาจจะมาจากความชัดเจนขึ้นเรื่อยๆเมื่อเราเริ่มทำงาน หลักการตลาด หลักธุรกิจมีการปรับประยุกต์กับงานในหลากหลายแขนง เครื่องมือต่างๆถูกหยิบมาใช้เพื่อสร้างศักยภาพใหม่ให้แก่งานไม่ว่าจะเป็น สังคม ศิลปะ หรือ วิสาหกิจ หากอยากให้งานที่ทำอยู่รอดต้องใช้หลักเหล่านี้เป็นองค์ประกอบเพื่อขับเคลื่อนงานต่างๆ พอกลับมามองที่ผมเอง การเขียนจึงเป็นเสมือนหนึ่งในพันธกิจที่อยากทำ แต่ต้องทำให้ดีด้วย
ในขยักหนึ่งของความคิดมือมันล๊อกที่จะพิมพ์ จะเล่า และเงียบหายจากหน้าพื้นที่ Social Network ไประยะหนึ่ง ครุ่นคิดถึงเรื่อง Marketting, Branding, SE(Social enterprise), strartup เพื่อกลับมาเขียนงานอย่างมีคุณค่า อาจเพราะประกอบกับช่วงก่อนได้อาจารย์ดีหลายท่านครับ ด้วยความโชคดี จึงได้หยุดคิด พิจารณาจังหวะก้าว เพราะหากเราจะมุ่งก้าวอย่างไม่หยุดยั้ง ตะบี้ตะบันทำมันให้สำเร็จ ทิศทาง (Direction) สำคัญมากครับ เพราะตลอดเวลาที่ทำงานมา เราอยู่ในสายปฏิบัติการ น้อยครั้งที่จะเข้าใจเรื่องทิศทาง อนาคต หรือจุดมุ่งหมาย ได้แต่ลงมือทำ จึงถือว่าการกระตุกความคิดนี้นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ และการกลับมาเขียนคราวนี้ก็เช่นกัน
ผมเหลือบไปเจออยู่คำหนึ่งครับ If content is king, context is GOD. ของ Gary vaynerchuk พอฟังแล้วกระชากหัวใจดีแท้ เป็นการทำให้เห็นถึงกุญแจสำคัญที่จะพัฒนางานเขียนที่ผมกำลังมุ่งหน้า ลงมือผลิตงานเขียนในอนาคตอันใกล้ การเขียนอย่างมีทิศทางค่อยๆเผยให้เห็นบ้างแล้ว และการสร้าง Content ก็จะมีคุณค่ามากขึ้น
ท้ายที่สุดผมต้องขอบคุณข้อคิดจากพี่ๆที่ทำให้ผมต้องลงมือแสวงหาหนทางในการสร้างงานเขียน แบบไม่ตะบี้ตะบัน แบบรู้ว่าผลิตเพื่ออะไร เพื่อใคร จะไปอย่างไรต่อ... และหากข้อคิดใดที่ตกหล่นขอช่วยเติมในกล่องข้อความด้านล่างนี้ด้วยนะครับ
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ก็ยังดี
#ก้าวร้อยก้าว ก็ยังดี ช่วงนี้ ก็มีเรื่องหนึ่งในชีวิตที่ว้าวุ่น ตามประสาก็คือเรื่องลูกชาย ช่วงนี้ของชีวิตเขา มีกีฬาสี ที่แต่ละปีก็จะมีเรื่อ...
-
เสมือนโซ่ข้อกลางที่คล้องระหว่าง กิจกรรมชุมชน และกิจกรรมแห่งรัฐ ที่อดีตถูกผูกโยงกับคนไม่กี่กลุ่ม จนปัจจุบันขยายวงกว้างสู่ประชาชนมากขึ้น เพียง...
-
ความมั่นคงทางอาหารบนฐานความพอเพียง รู้จริง ทำจริง เข้าใจจริง เป็นคำพูดที่ก้องสะท้อนในใจเสมอ สำหรับการทำงานด้านความมั่นคงทางอาหาร ใช่เพียง...
-
ภาพที่ถ่ายเก็บไว้ช่วงการเดินทางอบรม นนส.หลักสูตรนักสานพลังพัฒนานโยบายสาธารณะเพื่อสุขภาพ นอกจากจะได้เจอเพื่อนใหม่ สานสัมพันธ์เพื่...

ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น